در سالهاي خيلي دور يعني دهه 20 اين قرن افراد خير و نيكوكاري در سطح شهر تبريز بطور منفرد اقدام به عمل خير و دستگيري از مردم فقير و بي پناه و نيازمند مي نمودند. از جمله مي توان به موارد ذيل اشاره نمود
- ايجاد شير برداشت آب در سطح خيابانها با هزينه شخصي به علت عدم وجود آب حتي براي شستشو در منازل مردم فقير و نبود لوله كشي بهداشتي .
- عده اي تحت عنوان هيئت حل اختلاف بازار و حل امور ورشكستگان اهتمام مي ورزيدند.
- گروهي از اين خيرين مدارس ملي مذهبي تاسيس نموده و در اين مدارس فرزندان خانواده هاي فقير و مذهبي بدون پرداخت هزينه اي به تحصيل اشتغال داشتند.
- هزينه هاي ايجاد آسياب گندم و تامين نان بينوايان را بعهده داشتند
- بعدها به علت فقر كثيري از مردم هزينه هاي انشعاب آب و برق مردم را تامين و تسهيل ازدواج جوانان را فراهم ساختند.
- گروهي عيادت از بيماران را انجام مي دادند و ...
تا اينكه در دهه 40 بفكر ايجاد قرض الحسنه براي نيازمندان افتاده و صندوق قرض الحسنه المهدي (عج) را كه شايد اولين قرض الحسنه در سطح ايران بود پايه ريزي نمودند و بلافاصله در پايان دهه 40 اقدام به پايه گزاري منسجم و نظام مند موسسه خيريه حمايت از مستندان تبريز را نمودند كه در حقيقت عمر اين خيريه بحدود هفتاد سال مي رسد.
تمام اقدامات خيرخواهانه تحت عنوان حمايت از سائلين مستمند و مستحقين واقعي در سطح جامعه تبريز و جمع آوري گدايان و متكديان حرفه اي و معرفي آنها به قانون مي باشد . كه در اين راستا شهر تبريز را مي توان بعنوان شهر بدون گدا در بين كلانشهرهاي ايران بلكه جهان معرفي كرد.